Tripjes en alles daartussen
Blijf op de hoogte en volg Jelmer
22 April 2013 | Suriname, Paramaribo
Nou nou, het werd weer tijd. Een nieuw verhaal. Inmiddels zijn we drie weekenden verder sinds mijn laatste verhaal. Dus bereid je voor op een goed en lang verhaal.
Bikipan en Nickerie stond op het programma voor het eerste weekend. Vol verwachting gingen we naar het uiterste noord-westelijke puntje van Suriname. De reis ernaar toe was lang en vermoeiend met een kater (I know, again). Vooral omdat de bus meer aan het schommelen en stuiteren was dan dat deze ooit eerder had gedaan. En dan kom je aan met je brakke kop in Groningen. Ja, ook hier hebben ze Groningen. We kregen broodjes kaas en broodjes ei (wat onze reisleider "broodje ongeboren kip" noemde en dit vond hij zelf zo grappig dat hij dit tot in de treure herhaalde) met wat fris te drinken. We kregen een rondleidinkje rond allerlei standbeelden die in het centrum van het dorp stonden. Waar ik op dat moment niet echt zin in had. Dus "mijne mensen, we gaan verder": zei de reisleider. "Mijne mensen", als je mij ergens gek en chagrijnig mee wil maken, dan moet je dat op je meest 'lollige' manier 100 keer op een dag zeggen. Na weer in de bus gezeten te hebben kwamen we aan in Nickerie (wat wel een hele mooie, maar kleine stad was). Hier stapte we op de boot richting Bigipan. Na een kleine 10 minuten, kwamen we op een punt dat we onze boot moesten overtrekken naar de andere kant om op een andere sloot verder te gaan varen tussen alle bomen en wilde vogels. Deze boottocht was in erg ondiep water (moerassen), dus we gingen ook heel erg langzaam. Uiteindelijk na een aantal reigers, roofvogels en ibissen gespot te hebben kwamen we aan op een heel groot ondiep meer. Hier stonden een aantal paalwoningen midden op. Wij logeerde in één van die paalwoningen. Eenmaal aangekomen hebben we onze hangmatten opgehangen (sommige buiten waar het heel hard waaide, sommige binnen waar je niet veel van de zonsondergang of opkomst kon zien). We zouden die avond rode ibissen gaan spotten. Toen we er eindelijk aankwamen was het al te donker om mooie foto's te maken en we konden niet eens echt dichtbij komen. Dus dit was een beetje een flop. Het tweede ding (naast de rode ibissen) wat de trip zo belangrijk maakte was de kaaimannen jacht. We zouden met ze allen kaaimannen gaan zoeken 's nachts. Totdat we 's avonds hoorde dat er van de +/- 25 mensen die er mee waren, maar 3 mee konden gaan om kaaimannen te vangen, omdat het water blijkbaar zo laag stond dat je er niet doorheen kon varen. BULL SH*T, want dit wisten ze ook van te voren, dat het zo laag zou staan en ze wisten dat er zo veel mensen mee zouden gaan. Daarnaast de drie mensen die wel mee mochten gaan die gingen met een gids die half bezopen was en in slaap viel tijdens de jacht. Nou lekker dan..... Na een lange dag van teleurstellingen konden we de zon onder zien gaan en de sterren bekijken. 's Morgens zijn we weer opgestaan, nadat we te lang zijn wakker gehouden door de gidsen, omdat zij vonden dat ze de muziek keihard aan moesten laten staan en keihard mee moesten janken. We hebben even ontbeten en zijn toen het meer op gevaren om een modderbad te nemen. Dit was heerlijk en tergelijkertijd vies. Na het modderbad spullen opgeruimd om te vertrekken naar huis. Conclusie: Verschrikkelijke grappige gidsen, rode ibissen die niet te zien waren, Kaaimannen die niet eens gevonden zijn, reisgidsen die 's avonds meer dronken waren dan de gasten en slechte sanitaire voorzieningen (een gewone toilet waardoor je behoefte in het meer terecht kwam, waar je later een emmer water uit moest halen om je behoefte mee door te spoelen) maakte dit tot de slechtste trip die ik hier heb mogen meemaken. Dus we hebben ook een mailtje gestuurd naar de organisatie waarin wij een deel van ons geld terug vragen (nog geen antwoord op gehad, uiteraard).
Dan weekend nummer 2. Van donderdag tot en met zondag gingen we (Dianne ging niet mee) naar de Voltzberg en de Ralleighvallen toe. Deze keer ook weer met dezelfde reisorganisatie als die van Bigipan en Nickerie. Gelukkig was dit weekend wel goed. Donderdag was een reisdag. Na een lange busrit van uiteindelijk ruim 3 uur (zonder de tussenstops erbij gerekend te hebben), kwamen we aan op de plek waar we de boten in moesten stappen. Ik moet wel toegeven dat deze busrit nog erger was dan het weekend ervoor. Want de weg ernaar toe was nog slechter. De boottocht was deze keer tegen de stroom in. Dus dit duurde nog langer. Uiteindelijk hebben we er ruim 4 uur over gedaan om van de ene plek (waar we instapte) naar de andere plek (ons paradijsje) te komen. We zijn 's ochtend rond 8 uur vertrokken en we kwamen 's avonds om half 7 ongeveer aan op bestemming. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik reizen per bus (soort verlengde bestelwagen) en per boot (roeiboot met motor en houten bankjes)verschirikkelijk vind. Dus 's avonds lekker rustig aan gedaan, totdat we werden geterroriseerd door beesten. Vooral de Cicade (een uit de kluiten gewassen krekel die een hels lawaai maakt en aanvallen op de hoofd en andere lichaamsdelen beraamd) was een hel. Wat een rotbeesten. Dus maar snel gaan slapen, want de volgende ochtend werd het weer vroeg op, voor een druk programma (namelijke de Voltzberg beklimmen). Dit is de dag waarom je op deze trip gaat. Het is namelijk een jungletocht van 3 uur heen naar een stijle berg die je gaat beklimmen, om vervolgens die berg weer af te moeten en weer 3 uur terug door de hete jungle te lopen om als laatste afkoeling te zoeken onder een verfrissende waterval. Dus 's ochtend stond ik op met mijn waterige oogjes. Totdat ik tijdens het ontbijt nog steeds last had van één waterige oog. Toen het vocht niet meer te zien was kreeg ik opeens aurora verschijnselen in mijn ooghoek. Dit is te vergelijken met zo'n stoorlijntje op je televisie die heel langzaam naar beneden of naar boven glijd. Alleen deze stoorlijn bleef hangen in mijn ooghoek en trok toen naar het midden van mijn oog toe. Nou voor diegene die nog niet weten waar ik het over heb. Ik had een migraine aanval... Uitgerekend op de belangrijkste dag van de trip kon ik lekker in mijn hangmat gaan liggen om te genieten van de binnenkant van mijn oogleden. Dus ik had mijn pil ingeslikt en ben toen naar mijn hangmat gegaan. Omdat ik altijd erg veel last heb van licht (andere mensen ook veel van geluid en geur) heb ik een trui over mijn ogen gedaan en ben ik in slaap gevallen. Ik heb de andere niet eens meer horen weg gaan. Na 4 en een half uur te hebben geslapen kwam de volgende groep (er zouden 3 groepen tergelijkertijd op het paradijs verblijven en wij waren groep 1) om ongeveer half 2 aan met een HELS lawaai op de boot. Dus ik met mijn hoofdpijn over de rand van ons gebouw over het water heen kijken om te zien dat er een grote groep jongeren aankwam. Niet gewone jongeren, maar jongeren van een bepaalde klasse. Klasse hockey of polo. Je weet wel de gegoede burgerij of de elite onder ons die denken dat ze alles mogen, omdat ze zo geweldig zijn. Leuk nieuwe buren... Nadat ze ongeveer een uur hadden om hun hangmat op te hangen en even rustig aan konden doen, vertrokken ze weer met de boot en ben ik weer in mijn hangmat gaan liggen, totdat het me verveelde. Toen ben ik aan het water in de zon gaan liggen om bruin te worden, want er was toch niemand (op lokale bevolking na) om mee te socializen. Na een aantal uur kwam groep 2 weer aan en kon de lawaai weer beginnen. Na me mateloos alleen te hebben geërgd aan deze groep, kwam mijn groep 2 uur later eindelijk weer terug van de trip. Ik had Mireille mijn camera meegegeven, want je weet wat ze zeggen: "Gelukkig hebben we de foto's nog." 's Avonds hebben we weer gechilld. Wat ook wel leuk om te vertellen is dat mijn eigen groep uit voornamelijk achterhoekers bestond. Of nouja, mensen uit het oosten met een bepaald accent. Ik voelde me weer even thuis. De volgende dag gingen we naar de Moedervallen. Dit is de grootste (bereikbare) stroomversnellen in de buurt van ons huis. Na ongeveer een uur te hebben gelopen door de jungle en nageregend te zijn bereikte we deze Moedervallen. De tocht was nog mooier dan de vallen zelf. Dus zijn we weer terug gelopen nadat we ook nog zeldzame kikkers hadden gespot. Eenmaal thuis aangekomen hebben we de rest van de dag rustig aan gedaan, geluierd, in mijn hangmat gelegen, gegeten, vogelspin vrijwillig op mijn gezicht gehad, vleermuizen bekeken en spelletjes gedaan. Want dag 4 van de trip zou hetzelfde zijn als dag 1. De hele dag reizen. Alleen deze keer duurde de busrit langer dan de bootrit en ik had nog steeds hoofdpijn van de migraine aanval. Dus prettig was het niet. Conclusie: ik heb te veel geld uitgegeven om midden in de jungle met hoofdpijn in mijn hangmat te hebben gelegen. De trip was leuk, alleen voor mij geflopt.
Ik heb dus in korte tijd besloten om nog met een goede trip te eindigen. Dit werd Galibi voor de tweede keer. Nu vraag je je af, waarom alweer die trip. Nou, omdat deze de vorige keer zo chill en indrukwekkend was, dat ik dit een goede afsluiter vond wat tripjes betreft. Van het uiterste noord-westelijke puntje in weekend nummer één, naar het uiterste noord-oostelijke punten in weekend nummer drie. Deze keer wist ik wat me te wachten stond. We zouden met de bus naar Albina gaan, om over te stappen op de boot richting Frans-Guyana, om weer in de bus te stappen richting baboensantie, om schildpadden te spotten, om te slapen, om daarna naar Galibi zoo te gaan om vervolgens met de boot richting de bus te gaan om naar huis te gaan. Dit werd ook het hele weekend. Alleen er waren we bijzondere momenten. Allereerst gingen we naar Frans-Guyana. Dit is dus een ander land wat onder Frankrijk valt en waar ze dus met de Euro betalen. Het is eigenlijk een stukje Europa. En wat doet het in Europa? Juist: Veel regenen. Deze keer was het niet anders. Dus snel de gevangenis en de markt bekeken om even wat te eten daarna om vervolgens weer in de boot te stappen en richting de schildpadden te gaan. Er werd ons verteld dat we kans hadden om baby schildpadden en de grote Leatherback schildpadden te zien. Na onze bedden verdeelt te hebben en even te hebben gerelaxt op het strand gingen we een stukje wandelen. Samen met een huisgenoot van mij hadden we bedacht om spoorzoekertje te gaan doen. Dus wij schreven opdrachten in het strandzand die de andere groep moest doen. Nu vraag je je zeker af waarom ik dit vertel, want dit is niet iets waar je trots op moet zijn. Nou één van de opdrachten was "vang een gier", want die vliegen daar allemaal rond. Op een gegeven moment kwamen we bij een aantal gieren aan die wegvlogen. Bleek dus dat zij kleine baby schildpadjes aan het opvreten waren. Dus door ons spel hebben wij dus babyschildpadjes gered van de dood. Er kropen er namelijk 3 over het strand heen. We zagen er vervolgens geen meer en dus liep iedereen verder, behalve ik en de reisleider. De reisleider vond nog een babyschildpadje die het nest (dat ligt onder de grond) uit kwam kruipen. Hij vertelde me dat we het nest snel moesten uitgraven. Dus na de andere te hebben geroepen hebben we het nest uitgegraven waar nog een stuk of 30 kleine baby schildpadjes uitkwamen. SUPER TOF om te zien! We zijn uiteindelijk naar ons huisje gegaan (op het strand) om te wachten op de nacht, om weer naar buiten te gaan en grotere schildpadden te zien die eitjes leggen. Rond 11 uur werden we geroepen dat er schildpadden waren gespot. Ik denk dat we na een half uur minimaal 7 hebben gezien die bezig waren met een nest te graven. We hebben bij één schildpad gekeken hoe ze eitjes leggen. Toen zijn we verder gaan zoeken naar grote Leatherback schildpadden. We kwamen bij ons huisje aan en voor ons huis op het strand lag gewoon een grote Leatherback schildpad eitjes te leggen. Nou het beest was IMMENS! Zij was groter dan dat ik ben. Ruim twee meter lang en ruim een meter breed. Het was FANTASTISCH om te zien dat zo'n groot beest eitjes legt en een kuil graaft en haarzelf vooruit sleept over het strand en haar nest camoufleert. Het was echt één van de meest gave ervaringen in mijn leven. Nadat ze het water in was gegaan zijn we de overige 20 meter naar ons huis toe gelopen. Toen we eraan kwamen zagen we dat een volledig nest met baby schildpadjes rond het huis aan het kruipen was, want baby schildpadjes gaan op het licht af. We hebben de ruim 40 schildpadjes in een emmer gedaan en vrij gelaten op het strand zodat ze naar het water toe konden kruipen. Dit was echt een groot geluk. We zijn daarna naar bed gegaan, want we zouden om 6 uur weer gewekt worden om nog meer schildpadden te spotten (het was onderhand kwart voor 3). Maar dit gebeurde niet. Want de reisleider had een keer op de deur geklopt en had geen respons terug gekregen. Ja, vind je het gek! We liggen in een diepe slaap en worden dus niet wakker van een paar klopjes op de deur. Dus lichtelijk geërgerd werden we wakker toen het licht werd. Uit frustratie zijn we maar in de zon op het strand gaan liggen. Na een tijdje hebben we ontbeten en zijn we na het spullen inpakken vertrokken richting Galibi zoo. Hier hebben we dezelfde aapjes weer bekeken (ik voelde me thuis) en hebben we hetzelfde eten gehad (heerlijke aardappelsalade en verse stukjes appel en komkommer) als de vorige keer. Daartussen hebben we wel de beëdiging van (op zijn Nederlands gezegt) de wethouders van het dorp Galibi. Het was een feestje met muziek waarvan je in een trance raakt. Met smerige drankjes en allemaal mensen. Wel erg mooi om te zien. Daarna zijn we weer naar huis gegaan en zijn we erachter gekomen dat we nog maar een week hebben... Dan zijn we thuis... Dus GENIETEN!!! :D
Ik ga nu slapen, want over 6 en een half uur gaat mijn wekker!
Live long, be strong en let nature do his/her job!
Oja nog even, wat hebben we tussen de tripjes door nog gedaan:
- hiphop les gehad
- veel uiteten geweest
- afscheid moeten nemen van veel leuke huisgenootjes
- nieuwe huisgenootjes verwelkomt
- stage gelopen
- karaoke gezongen
- films gekeken
- dingetjes gekocht
- geslapen
- afscheid gepland voor stage
- in de zon gelegen
en nog veel meer!
Bikipan en Nickerie stond op het programma voor het eerste weekend. Vol verwachting gingen we naar het uiterste noord-westelijke puntje van Suriname. De reis ernaar toe was lang en vermoeiend met een kater (I know, again). Vooral omdat de bus meer aan het schommelen en stuiteren was dan dat deze ooit eerder had gedaan. En dan kom je aan met je brakke kop in Groningen. Ja, ook hier hebben ze Groningen. We kregen broodjes kaas en broodjes ei (wat onze reisleider "broodje ongeboren kip" noemde en dit vond hij zelf zo grappig dat hij dit tot in de treure herhaalde) met wat fris te drinken. We kregen een rondleidinkje rond allerlei standbeelden die in het centrum van het dorp stonden. Waar ik op dat moment niet echt zin in had. Dus "mijne mensen, we gaan verder": zei de reisleider. "Mijne mensen", als je mij ergens gek en chagrijnig mee wil maken, dan moet je dat op je meest 'lollige' manier 100 keer op een dag zeggen. Na weer in de bus gezeten te hebben kwamen we aan in Nickerie (wat wel een hele mooie, maar kleine stad was). Hier stapte we op de boot richting Bigipan. Na een kleine 10 minuten, kwamen we op een punt dat we onze boot moesten overtrekken naar de andere kant om op een andere sloot verder te gaan varen tussen alle bomen en wilde vogels. Deze boottocht was in erg ondiep water (moerassen), dus we gingen ook heel erg langzaam. Uiteindelijk na een aantal reigers, roofvogels en ibissen gespot te hebben kwamen we aan op een heel groot ondiep meer. Hier stonden een aantal paalwoningen midden op. Wij logeerde in één van die paalwoningen. Eenmaal aangekomen hebben we onze hangmatten opgehangen (sommige buiten waar het heel hard waaide, sommige binnen waar je niet veel van de zonsondergang of opkomst kon zien). We zouden die avond rode ibissen gaan spotten. Toen we er eindelijk aankwamen was het al te donker om mooie foto's te maken en we konden niet eens echt dichtbij komen. Dus dit was een beetje een flop. Het tweede ding (naast de rode ibissen) wat de trip zo belangrijk maakte was de kaaimannen jacht. We zouden met ze allen kaaimannen gaan zoeken 's nachts. Totdat we 's avonds hoorde dat er van de +/- 25 mensen die er mee waren, maar 3 mee konden gaan om kaaimannen te vangen, omdat het water blijkbaar zo laag stond dat je er niet doorheen kon varen. BULL SH*T, want dit wisten ze ook van te voren, dat het zo laag zou staan en ze wisten dat er zo veel mensen mee zouden gaan. Daarnaast de drie mensen die wel mee mochten gaan die gingen met een gids die half bezopen was en in slaap viel tijdens de jacht. Nou lekker dan..... Na een lange dag van teleurstellingen konden we de zon onder zien gaan en de sterren bekijken. 's Morgens zijn we weer opgestaan, nadat we te lang zijn wakker gehouden door de gidsen, omdat zij vonden dat ze de muziek keihard aan moesten laten staan en keihard mee moesten janken. We hebben even ontbeten en zijn toen het meer op gevaren om een modderbad te nemen. Dit was heerlijk en tergelijkertijd vies. Na het modderbad spullen opgeruimd om te vertrekken naar huis. Conclusie: Verschrikkelijke grappige gidsen, rode ibissen die niet te zien waren, Kaaimannen die niet eens gevonden zijn, reisgidsen die 's avonds meer dronken waren dan de gasten en slechte sanitaire voorzieningen (een gewone toilet waardoor je behoefte in het meer terecht kwam, waar je later een emmer water uit moest halen om je behoefte mee door te spoelen) maakte dit tot de slechtste trip die ik hier heb mogen meemaken. Dus we hebben ook een mailtje gestuurd naar de organisatie waarin wij een deel van ons geld terug vragen (nog geen antwoord op gehad, uiteraard).
Dan weekend nummer 2. Van donderdag tot en met zondag gingen we (Dianne ging niet mee) naar de Voltzberg en de Ralleighvallen toe. Deze keer ook weer met dezelfde reisorganisatie als die van Bigipan en Nickerie. Gelukkig was dit weekend wel goed. Donderdag was een reisdag. Na een lange busrit van uiteindelijk ruim 3 uur (zonder de tussenstops erbij gerekend te hebben), kwamen we aan op de plek waar we de boten in moesten stappen. Ik moet wel toegeven dat deze busrit nog erger was dan het weekend ervoor. Want de weg ernaar toe was nog slechter. De boottocht was deze keer tegen de stroom in. Dus dit duurde nog langer. Uiteindelijk hebben we er ruim 4 uur over gedaan om van de ene plek (waar we instapte) naar de andere plek (ons paradijsje) te komen. We zijn 's ochtend rond 8 uur vertrokken en we kwamen 's avonds om half 7 ongeveer aan op bestemming. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik reizen per bus (soort verlengde bestelwagen) en per boot (roeiboot met motor en houten bankjes)verschirikkelijk vind. Dus 's avonds lekker rustig aan gedaan, totdat we werden geterroriseerd door beesten. Vooral de Cicade (een uit de kluiten gewassen krekel die een hels lawaai maakt en aanvallen op de hoofd en andere lichaamsdelen beraamd) was een hel. Wat een rotbeesten. Dus maar snel gaan slapen, want de volgende ochtend werd het weer vroeg op, voor een druk programma (namelijke de Voltzberg beklimmen). Dit is de dag waarom je op deze trip gaat. Het is namelijk een jungletocht van 3 uur heen naar een stijle berg die je gaat beklimmen, om vervolgens die berg weer af te moeten en weer 3 uur terug door de hete jungle te lopen om als laatste afkoeling te zoeken onder een verfrissende waterval. Dus 's ochtend stond ik op met mijn waterige oogjes. Totdat ik tijdens het ontbijt nog steeds last had van één waterige oog. Toen het vocht niet meer te zien was kreeg ik opeens aurora verschijnselen in mijn ooghoek. Dit is te vergelijken met zo'n stoorlijntje op je televisie die heel langzaam naar beneden of naar boven glijd. Alleen deze stoorlijn bleef hangen in mijn ooghoek en trok toen naar het midden van mijn oog toe. Nou voor diegene die nog niet weten waar ik het over heb. Ik had een migraine aanval... Uitgerekend op de belangrijkste dag van de trip kon ik lekker in mijn hangmat gaan liggen om te genieten van de binnenkant van mijn oogleden. Dus ik had mijn pil ingeslikt en ben toen naar mijn hangmat gegaan. Omdat ik altijd erg veel last heb van licht (andere mensen ook veel van geluid en geur) heb ik een trui over mijn ogen gedaan en ben ik in slaap gevallen. Ik heb de andere niet eens meer horen weg gaan. Na 4 en een half uur te hebben geslapen kwam de volgende groep (er zouden 3 groepen tergelijkertijd op het paradijs verblijven en wij waren groep 1) om ongeveer half 2 aan met een HELS lawaai op de boot. Dus ik met mijn hoofdpijn over de rand van ons gebouw over het water heen kijken om te zien dat er een grote groep jongeren aankwam. Niet gewone jongeren, maar jongeren van een bepaalde klasse. Klasse hockey of polo. Je weet wel de gegoede burgerij of de elite onder ons die denken dat ze alles mogen, omdat ze zo geweldig zijn. Leuk nieuwe buren... Nadat ze ongeveer een uur hadden om hun hangmat op te hangen en even rustig aan konden doen, vertrokken ze weer met de boot en ben ik weer in mijn hangmat gaan liggen, totdat het me verveelde. Toen ben ik aan het water in de zon gaan liggen om bruin te worden, want er was toch niemand (op lokale bevolking na) om mee te socializen. Na een aantal uur kwam groep 2 weer aan en kon de lawaai weer beginnen. Na me mateloos alleen te hebben geërgd aan deze groep, kwam mijn groep 2 uur later eindelijk weer terug van de trip. Ik had Mireille mijn camera meegegeven, want je weet wat ze zeggen: "Gelukkig hebben we de foto's nog." 's Avonds hebben we weer gechilld. Wat ook wel leuk om te vertellen is dat mijn eigen groep uit voornamelijk achterhoekers bestond. Of nouja, mensen uit het oosten met een bepaald accent. Ik voelde me weer even thuis. De volgende dag gingen we naar de Moedervallen. Dit is de grootste (bereikbare) stroomversnellen in de buurt van ons huis. Na ongeveer een uur te hebben gelopen door de jungle en nageregend te zijn bereikte we deze Moedervallen. De tocht was nog mooier dan de vallen zelf. Dus zijn we weer terug gelopen nadat we ook nog zeldzame kikkers hadden gespot. Eenmaal thuis aangekomen hebben we de rest van de dag rustig aan gedaan, geluierd, in mijn hangmat gelegen, gegeten, vogelspin vrijwillig op mijn gezicht gehad, vleermuizen bekeken en spelletjes gedaan. Want dag 4 van de trip zou hetzelfde zijn als dag 1. De hele dag reizen. Alleen deze keer duurde de busrit langer dan de bootrit en ik had nog steeds hoofdpijn van de migraine aanval. Dus prettig was het niet. Conclusie: ik heb te veel geld uitgegeven om midden in de jungle met hoofdpijn in mijn hangmat te hebben gelegen. De trip was leuk, alleen voor mij geflopt.
Ik heb dus in korte tijd besloten om nog met een goede trip te eindigen. Dit werd Galibi voor de tweede keer. Nu vraag je je af, waarom alweer die trip. Nou, omdat deze de vorige keer zo chill en indrukwekkend was, dat ik dit een goede afsluiter vond wat tripjes betreft. Van het uiterste noord-westelijke puntje in weekend nummer één, naar het uiterste noord-oostelijke punten in weekend nummer drie. Deze keer wist ik wat me te wachten stond. We zouden met de bus naar Albina gaan, om over te stappen op de boot richting Frans-Guyana, om weer in de bus te stappen richting baboensantie, om schildpadden te spotten, om te slapen, om daarna naar Galibi zoo te gaan om vervolgens met de boot richting de bus te gaan om naar huis te gaan. Dit werd ook het hele weekend. Alleen er waren we bijzondere momenten. Allereerst gingen we naar Frans-Guyana. Dit is dus een ander land wat onder Frankrijk valt en waar ze dus met de Euro betalen. Het is eigenlijk een stukje Europa. En wat doet het in Europa? Juist: Veel regenen. Deze keer was het niet anders. Dus snel de gevangenis en de markt bekeken om even wat te eten daarna om vervolgens weer in de boot te stappen en richting de schildpadden te gaan. Er werd ons verteld dat we kans hadden om baby schildpadden en de grote Leatherback schildpadden te zien. Na onze bedden verdeelt te hebben en even te hebben gerelaxt op het strand gingen we een stukje wandelen. Samen met een huisgenoot van mij hadden we bedacht om spoorzoekertje te gaan doen. Dus wij schreven opdrachten in het strandzand die de andere groep moest doen. Nu vraag je je zeker af waarom ik dit vertel, want dit is niet iets waar je trots op moet zijn. Nou één van de opdrachten was "vang een gier", want die vliegen daar allemaal rond. Op een gegeven moment kwamen we bij een aantal gieren aan die wegvlogen. Bleek dus dat zij kleine baby schildpadjes aan het opvreten waren. Dus door ons spel hebben wij dus babyschildpadjes gered van de dood. Er kropen er namelijk 3 over het strand heen. We zagen er vervolgens geen meer en dus liep iedereen verder, behalve ik en de reisleider. De reisleider vond nog een babyschildpadje die het nest (dat ligt onder de grond) uit kwam kruipen. Hij vertelde me dat we het nest snel moesten uitgraven. Dus na de andere te hebben geroepen hebben we het nest uitgegraven waar nog een stuk of 30 kleine baby schildpadjes uitkwamen. SUPER TOF om te zien! We zijn uiteindelijk naar ons huisje gegaan (op het strand) om te wachten op de nacht, om weer naar buiten te gaan en grotere schildpadden te zien die eitjes leggen. Rond 11 uur werden we geroepen dat er schildpadden waren gespot. Ik denk dat we na een half uur minimaal 7 hebben gezien die bezig waren met een nest te graven. We hebben bij één schildpad gekeken hoe ze eitjes leggen. Toen zijn we verder gaan zoeken naar grote Leatherback schildpadden. We kwamen bij ons huisje aan en voor ons huis op het strand lag gewoon een grote Leatherback schildpad eitjes te leggen. Nou het beest was IMMENS! Zij was groter dan dat ik ben. Ruim twee meter lang en ruim een meter breed. Het was FANTASTISCH om te zien dat zo'n groot beest eitjes legt en een kuil graaft en haarzelf vooruit sleept over het strand en haar nest camoufleert. Het was echt één van de meest gave ervaringen in mijn leven. Nadat ze het water in was gegaan zijn we de overige 20 meter naar ons huis toe gelopen. Toen we eraan kwamen zagen we dat een volledig nest met baby schildpadjes rond het huis aan het kruipen was, want baby schildpadjes gaan op het licht af. We hebben de ruim 40 schildpadjes in een emmer gedaan en vrij gelaten op het strand zodat ze naar het water toe konden kruipen. Dit was echt een groot geluk. We zijn daarna naar bed gegaan, want we zouden om 6 uur weer gewekt worden om nog meer schildpadden te spotten (het was onderhand kwart voor 3). Maar dit gebeurde niet. Want de reisleider had een keer op de deur geklopt en had geen respons terug gekregen. Ja, vind je het gek! We liggen in een diepe slaap en worden dus niet wakker van een paar klopjes op de deur. Dus lichtelijk geërgerd werden we wakker toen het licht werd. Uit frustratie zijn we maar in de zon op het strand gaan liggen. Na een tijdje hebben we ontbeten en zijn we na het spullen inpakken vertrokken richting Galibi zoo. Hier hebben we dezelfde aapjes weer bekeken (ik voelde me thuis) en hebben we hetzelfde eten gehad (heerlijke aardappelsalade en verse stukjes appel en komkommer) als de vorige keer. Daartussen hebben we wel de beëdiging van (op zijn Nederlands gezegt) de wethouders van het dorp Galibi. Het was een feestje met muziek waarvan je in een trance raakt. Met smerige drankjes en allemaal mensen. Wel erg mooi om te zien. Daarna zijn we weer naar huis gegaan en zijn we erachter gekomen dat we nog maar een week hebben... Dan zijn we thuis... Dus GENIETEN!!! :D
Ik ga nu slapen, want over 6 en een half uur gaat mijn wekker!
Live long, be strong en let nature do his/her job!
Oja nog even, wat hebben we tussen de tripjes door nog gedaan:
- hiphop les gehad
- veel uiteten geweest
- afscheid moeten nemen van veel leuke huisgenootjes
- nieuwe huisgenootjes verwelkomt
- stage gelopen
- karaoke gezongen
- films gekeken
- dingetjes gekocht
- geslapen
- afscheid gepland voor stage
- in de zon gelegen
en nog veel meer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
