Suriname 2

Oké, het is weer een paar dagen terug dat ik mijn laatste verhaal op internet heb geplaatst. Dus ik heb weer wat te vertellen.

Ondertussen heb ik 5 dagen stage gelopen. Dag 1 had ik al beschreven in het vorige verhaal. Op dag twee van stage (dit was afgelopen dinsdag) werd mij gevraagd of ik mee wilde gaan met een sportdag (slagbal). Er werd een toernooitje georganiseerd tussen 4 scholen/klassen. Ik moest vragen aan de directrice of ik mee mocht gaan op deze trip. Zelf vond ik het wel interessant om te zien hoe het werd georganiseerd. Dit komt omdat ik zelf ook een sportdag (samen met de gymjuf) moet organiseren voor de school. Dus ik hoopvol en met mijn goede gedrag naar de directrice stappen om te vragen of ik mee mocht. Het antwoord was allereerst: "Dit moet je minimaal 1 dag van te voren aangeven". Dus ik leg uit dat ik het pas deze morgen had gehoord. Toen kwam de reactie: "Maar je moet gaan observeren in de klas, dit zou je deze week gaan doen anders mis je een dag" (dit is allemaal met het prachtige Surinaamse accent). Om een lang verhaal kort te maken. Ik moest nog een dag komen om extra te gaan observeren. Dus ik ben woensdag en donderdag ook naar stage geweest om lekker te observeren. En nu hoor ik je denken: "Goh Jelmer, wat ben je dan aan het observeren?" Nou zo boeiend is het niet. Ik ben gewoon aan het kijken hoe het in de klas allemaal verloopt en hoe een bepaald aantal leerlingen lezen omdat ik dit nodig heb voor mijn onderzoek. En ik hoor je weer denken: "Goh Jelmer, waar gaat je onderzoek over dan?" Nou het is niet boeiend genoeg om er een lang verhaal van te maken, dus in het kort. Ik ga kijken hoe ik het leesniveau van een aantal leerlingen verbeterd kan worden, omdat deze leerlingen de klanken 'au', 'ou', 'ui', 'oe', 'ch', et cetera nog niet kunnen lezen. En dan zit je inderdaad in groep 5 (klas 3).

Afgelopen vrijdag heb ik natuurlijk niet op mijn luie reet in de zon gelegen. Althans niet de hele dag, omdat ik net weer hersteld was van mijn armen en nek die helemaal verbrand waren op de dag van de sportdag. 's Ochtend wilde ik in de zon gaan liggen. Dit 'in-de-zon-liggen-momentje' duurde ongeveer een kwartier, want toen verdween hij achter de wolken. Toch was het nog steeds warm en heb ik daarom de rest van de ochtend een beetje mijn was gedaan, huiswerk gemaakt en gechillt in het badkuipvormig zwembadje. Totdat ik 's middags van een andere student die hier al een maand is een rondleiding heb gehad door Paramaribo. We waren op zoek naar carnaval. Viel dit even tegen... Nergens op straat was er ook maar één verkleed persoon te zien. Als ik eerder op was gaan staan had ik wel allemaal kinderen kunnen zien die carnaval op de school gingen vieren. Mijn reis/huisgenoten gingen daarom wel naar stage, maar mijn school vierde geen carnaval (iets met een heidens feest of zo). Om nog even terug te komen op mijn verhaal over de rondleiding. Het was gezellig. We hebben veel gezien, alleen geen foto's gemaakt, omdat ik er vast nog vaker kom.
Vrijdag avond ben ik met ongeveer iedereen in het huis naar salsales geweest. Ja, je hoort het goed, Jelmer is naar salsa gegaan. En nee dit heeft niks met het eten te maken, dit was dansen. Dit was een proefles wat best lachen was, omdat de man die de salsa les gaf een beetje vreemd is. We hebben besloten om er mee door te gaan. Dus morgen avond ga ik weer salsa-en en als ik thuis kom kan ik hopelijk een beetje normaal salsa dansen.
Later op de avond hadden we besloten om uit te gaan. We hadden gehoord van de partybus. Dit was een bus waarin je kon gaan zitten (met open dak) die rond reed door de hele stad met keiharde muziek op. De hele bus zat vol met Nederlanders en Belgen. Het was echt een mega vette party. De bus vertrok om half 11. Althans dat zou hij doen. Door de Surinaamse metaliteit werd dit al gauw een half uur later. Uiteindelijk zijn we ongeveer twee en een half uur op die bus geweest. Het was echt super gaaf! Om half twee werden we afgezet bij Touché. Dit is blijkbaar DE club op vrijdagavond om naar toe te gaan. Ook hier was het erg gezellig. Ik ben om 4 uur naar huis gegaan met de taxi samen met 3 andere huisgenoten. De taxi is hier trouwens erg goedkoop. Het kostte ons 15 SRD (Surinaamse Dollars) om terug te komen. Dit is omgerekend ongeveer 3,25 euro voor 4 personen om naar huis gebracht te worden. Onze huisbaas vertelde dat dit nog duur was.

Zaterdag heb ik uitgeslapen en niks gedaan! Behalve een lesvoorbereiding gemaakt voor de les die ik maandag (vandaag) zou geven. Ik heb hier dus ook weinig over te vertellen.

Zondag was het andere koek. Het was een lange dag. We zouden namelijk dolfijnen gaan spotten. De dag begon vroeg voor mij en 3 andere huisgenoten, omdat we samen met de huisbaas zouden gaan vissen. Kwart voor 8 stond ik bepakt en bezakt klaar voor vertrek, wetende in mijn achterhoofd dat het Surinaamse halfuurtje ook nog moest komen. Dus uiteindelijk gingen we kwart over 8 weg naar het huis van mijn huisbaas. Mijn huisbaas heeft een dierenwinkel en hij had dus ook erg veel dieren thuis (apen, papegaaien, vissen, honden, etc.). Wij moesten bij hem thuis de boot klaar maken voor vertrek. Het duurde uiteindelijk ook tot +/- 10 uur (de precieze tijd weet ik niet, omdat ik er niet mee bezig was) voordat we op het water lagen. We voeren over het water met de motorboot en na een paar kleine tegenslagen (de motor wilde niet starten en een huisgenoot viel van de stoel bijna uit de boot) kwam toch echt ongeveer het ergste wat er kon gebeuren. De motor viel uit want er waren een aantal kabeltjes doorgebrand. Dus mijn huisbaas belde meteen een vriend van hem op om ons op te komen halen, maar deze vriend moest nog naar huis en zijn boot klaar maken en in het water leggen en ons komen zoeken. Nou de motor viel uit toen we net voor Nieuw Amsterdam (waar ik het in mijn vorige verhaal over heb gehad) lagen. We hebben ongeveer ander half uur gedobberd op het water. Het viel ons pas na een minuut of 10 op dat we weg dreven van Nieuw Amsterdam. Langzamerhand dreven we richting open zee. Om een indicatie te geven over hoe ver we hebben gedreven: van Nieuw Amsterdam tot open zee is het ongeveer 5 kilometer, als het niet meer is. Zo kwamen we langs een rode boei en uiteindelijk bij een groene boei. Bij die groene boei (bijna in open water) stonden palen in de grond en staken uit boven het zeewater. Onze reddingsboot kwam eraan gevaren toen we nog ongeveer 100 meter van die palen vandaan waren. Dus wij dachten dat we tijd zat hadden om alles over te zetten op de andere boot en er zelf in te klimmen. Nou tegen de tijd dat de laatste persoon van de boot af was lag de boot tegen die palen aan en begon langzaam te kantelen. Ofterwijl we hadden geluk dat we niet nog langer dreven, anders waren we over boort geslagen en waren we naar open zee gedreven. Uiteindelijk is daar alles toch nog goed gekomen, behalve met de boot, want die is nog steeds kapot.
Na een uur weer aan wal te zijn geweest gingen we met de rest van de huisgenoten dolfijnen spotten op het water. We zouden gaan varen en uiteindelijk bij een eiland komen om daar even rond te kijken en dan weer terug te varen. De heenweg hebben we geen dolfijn gezien. Dus werden we op het eiland gedropt. De man in de boot vertelde ons dat wij zo weer terug was. Wij hadden dus ons drinken nog aan boort liggen. Niet wetende dat wij daar op het eiland nog een paar uur moesten verblijven. Allemaal hadden we redelijk dorst gekregen en zijn we dus begonnen aan de bak vol met ijs en het beetje drinken dat een paar van ons nog in de tas hadden zitten. Nu hoor ik je toch nogmaals denken: "Waarom heb je wel ijsblokjes bij je en geen drinken?" Nou ik zou je vertellen dat ik ook geen idee heb waarom. Na een paar uur op het eiland doorgebracht te hebben werden we weer opgehaald en gingen we terug naar het gewone land. Op de terugweg hebben we wel dolfijnen gezien. Het was alleen erg moeilijk om ze te fotograferen, maar ik zal de mooiste plaatjes op facebook zetten. Oja, misschien een leuke voor jullie, maar minder leuke bijkomstigheid van deze trip. Ik ben in mijn hele leven volgens mij nog nooit zo erg verbrand geweest als deze keer. Ik kan mijn nek, kuiten, armen en gezicht voelen bij elke beweging die ik maak. Ik kan je verzekeren dat het geen fijn gevoel is.

Om mijn try-before-you-die momentjes uit te breiden. We hebben twee feestjes gehad (want elke keer als er iemand jarig is, geeft mijn huisbaas een feestje). Op die feestjes zijn traditionele Surinaamse hapjes gemaakt. Op het eerste feestje hebben we Bakkabana gehad. Dit zijn gefrituurde bananen in een soort deeg met zelfgemaakte pittige pindasaus eroverheen. Op het tweede feestje hebben we Bara's gehad. Dit zijn een soort oliebollen, maar dan platter met een gat erin (voor de ingrediënten moet je op google zoeken, daar staan ze op). Dit was beide verrukkelijk!!!! Vooral de Bara's heb ik met bosjes opgegeten.

Vandaag had ik weer stage. Ik ben met de schoolhoofd (op verzoek van haarzelf deze keer) naar een plek geweest waar ze een container vol met spullen vanuit Nederland gingen uitladen voor 3 scholen, waaronder mijn stageschool. De school is met bureaustoelen, prikborden, verstelbare krijtborden, stoelen voor kinderen, kasten, taalmethodes, schrijfschriften en speelgoed (een keukentje en een band op een plakje met wieltjes en een touw eraan om het voort te trekken) weggegaan bij de container. Ik heb veel informatie over deze organisatie gekregen en het was dan ook erg interessant om er bij te zijn.

Tijdens het typen van dit verhaal kan ik genieten van het gekletter van regen op de daken en straten en van een gezellig ruzie van mijn geliefde huisgenootjes (die een kamer naast de mijne slapen) dat zo hard gaat dat de buurhonden spontaan beginnen te blaffen (en nu maar hopen dat ze dit niet lezen :P).
Nou slaap lekker allemaal!! :O