Plezier, hier.
Blijf op de hoogte en volg Jelmer
29 Maart 2013 | Suriname, Paramaribo
Geïspireerd door een huisgenoot van mij (Eline bedankt), ga ik deze keer niet alleen schrijven, maar ook rijmen erbij.
Daarbij is het voor mij ook nog een goede zet, want in Nederland hebben jullie nog steeds winterpret.
Een weekje terug, heb ik mijn laatste verhaal geschreven heel vlug.
Toch heb ik alweer veel meegemaakt, dus hopelijk dat dit verhaal je ook weer raakt.
Ik eindigde met mijn binnenland avontuur, en vertelde dat ik zou vertrekken naar het schildpaddenstrand en Frans-Guyana over een paar uur.
Nou na een paar uur slapen, stond ik naast mijn bed te gapen. Van 2 tot kwart over 6 in mijn bed, zaten we om 7 uur in de bus nog maar net. Op weg naar Albina, duurde de rit 3 uur bijna. Dit was alleen de bus nog maar, want daarna lag de boot al klaar. Na 10 minuten varen kwamen we aan land, De boot knalde zo tegen het strand. Als eerste was Frans-Guyana aan de beurt, ja ik heb een ander stukje Europa bespeurd. Ze rijden aan de rechter kant en de mensen hebben daar Euro's in hun hand. Over de markt hebben we een uurtje gelopen, maar ik zelf ben daar niet gekomen om iets te kopen. In de brandende zon, hebben we een biertje in onze handen gedrukt gekregen, gewoon omdat het kon.
Een bezoekje aan een gevangenis, had niet zo heel veel betekenis.
Vervolgens hebben we wat gegeten op een stuk gras, dat vlak bij het water was. In het water lagen trouwens twee oude boten, daar stonden bomen op vast met hun poten. Toch even plassen, voor dat we nog anderhalf uur op de boot zo ongeveer weg werden gewassen. Nouja, anderhalf uur, de boottocht had een langere duur. Twee en een half uur was een betere schatting geweest, wat is onze reisleider toch een liegbeest. Door het woeste water, waren we op onze bestemming dus een uurtje later. Golven sloegen niet alleen tegen onze boot aan, ook in de boot konden we in het water staan. Iedereen was kletsnat, hoewel ik voorin de boot het beste plekje had. Eén gelukje hadden we misschien, want de regen hebben we niet gezien. Op Baboensanti kwamen we rillend aan, maar tijdens het uitladen van onze spullen konden we lekker in het warme water staan. Een standhuis werd onze verblijfplaats voor één nacht, dus kamers verdelen werd van ons verwacht. Na dit te hebben gedaan, zijn we snel weer terug naar het strand gegaan. Lekker bruinen in de zon en genieten wat de golven als je dat kon. 's Avonds een goede maaltijd gehad, waarna we spelletjes hebben gespeeld met alcohol lopend door ons bloedvat. We moesten namelijk wachten, totdat de schildpadden zich het strand op zouden slepen met al hun krachten. Het probleem zat hem in de velle maan, zo konden de schildpadden alles zien staan. Wanneer ze ergens tegenaan botsen of iets zagen wat niet goed was, draaiden ze zich meteen weer om richting die grote waterplas. Uiteindelijk zijn we tegen 12 uur het strand op gegaan, om rond een schildpad te gaan staan. 's Nachts zijn we er een 5-tal tegen gekomen, waarna we weer onze plekken om 2 uur in bed hebben ingenomen. Om 6 uur weer uit bed, om nog even te genieten van de schildpaddenpret. We zijn er weer één tegen gekomen die zijn gat aan het dichtgraven was, even op de foto met dit schildpaddenras. Na een fantastisch avontuur, nog even naar bed voor een paar uur. Want we zouden naar Galibi gaan, om daar tussen allemaal dieren te staan. Een dierentuin was daar gebouwd, met aapjes die de mens wel vertrouwd. Deze aapjes klommen op je schouder of hoofd, om zo eten te bemachtigen zoals beloofd. Naast de aapjes waren er nog andere dieren, maar deze zaten in kooien hun eigen feestje te vieren. Nog even zelf wat eten, want dat mogen we natuurlijk niet vergeten. Toen was de terugreis, maar we betaalde hier een andere prijs. Deze keer was het door het water niet koud, maar de zon zat deze keer fout. Het brandde erop en wij kwamen thuis met een verbrandde kop.
Na twee dagen rustig aan te hebben gedaan, zijn we woensdag naar een groot feest heen gegaan. Holi Phagwa was wat op het programma stond, zo het hele klokje rond. Van 12 uur 's middag tot 12 uur in de nacht, dat was niet wat ik van te voren had gedacht. Van de hindoes is dit feest, omdat de winter en nieuwjaar is geweest. Ze vieren de lente en de overwinning van het goede op het kwaad en het is super gaaf hoe dit gaat. Poeder en verf zijn niet te missen op deze dag, iedereen vies maken hiermee is wat dan mag. Dus wij zijn eerst naar de Palmentuin gegaan, om daar gefilmd en gefotografeerd te worden door mensen die daar staan. Er werd gedanst op de muziek, een beetje in de trant van mystiek. Na een kwartier al was poeder en verf alleen nog maar te zien, het feest was echt een dikke tien. Later zijn we naar het Onafhakelijkheidsplein gegaan, maar daar werd nog weinig gedaan. Dus even wat kleins gegeten en weer terug naar de Palmentuin om daar verder te keten. We hielden het vol tot ongeveer 6 uur, toen we weer naar het onafhankelijkheidsplein gingen dat werd omringt met een gaas-hekken muur. Er stonden twee podiums tegenover elkaar, waar optredens van dj's waren (wel een paar). Toen er een paar liedjes werden gespeeld, werd er opeens overal poeder rond gedeeld. Nouja, delen was het niet echt, maar er kwam een golf van poeder aangewaaid zo gezegd. Later de avond kwam er een bekende rapper optreden, Yellow Claw (bekend van het lied Krokobil) werd door de mensen aanbeden. Na 12 uur lang te hebben gefeest, waren mijn benen er ongeveer geweest. Dus lekker naar huis, om daar nog even na te praten over het feest bij het fornuis. Lekker douchen om 2 uur ongeveer, haren wassen keer op keer. Roze is er niet af te krijgen, dus een roze wenkbrauw zal dus nog wel even blijven.
Dit is wat ik heb beleefd, hopelijk dat het weer bij jullie ook nog wat leuke tijden geeft.
Mijn wijze uitspraak van vandaag: Ga lekker door, ook al gaat het gestaag.
Daarbij is het voor mij ook nog een goede zet, want in Nederland hebben jullie nog steeds winterpret.
Een weekje terug, heb ik mijn laatste verhaal geschreven heel vlug.
Toch heb ik alweer veel meegemaakt, dus hopelijk dat dit verhaal je ook weer raakt.
Ik eindigde met mijn binnenland avontuur, en vertelde dat ik zou vertrekken naar het schildpaddenstrand en Frans-Guyana over een paar uur.
Nou na een paar uur slapen, stond ik naast mijn bed te gapen. Van 2 tot kwart over 6 in mijn bed, zaten we om 7 uur in de bus nog maar net. Op weg naar Albina, duurde de rit 3 uur bijna. Dit was alleen de bus nog maar, want daarna lag de boot al klaar. Na 10 minuten varen kwamen we aan land, De boot knalde zo tegen het strand. Als eerste was Frans-Guyana aan de beurt, ja ik heb een ander stukje Europa bespeurd. Ze rijden aan de rechter kant en de mensen hebben daar Euro's in hun hand. Over de markt hebben we een uurtje gelopen, maar ik zelf ben daar niet gekomen om iets te kopen. In de brandende zon, hebben we een biertje in onze handen gedrukt gekregen, gewoon omdat het kon.
Een bezoekje aan een gevangenis, had niet zo heel veel betekenis.
Vervolgens hebben we wat gegeten op een stuk gras, dat vlak bij het water was. In het water lagen trouwens twee oude boten, daar stonden bomen op vast met hun poten. Toch even plassen, voor dat we nog anderhalf uur op de boot zo ongeveer weg werden gewassen. Nouja, anderhalf uur, de boottocht had een langere duur. Twee en een half uur was een betere schatting geweest, wat is onze reisleider toch een liegbeest. Door het woeste water, waren we op onze bestemming dus een uurtje later. Golven sloegen niet alleen tegen onze boot aan, ook in de boot konden we in het water staan. Iedereen was kletsnat, hoewel ik voorin de boot het beste plekje had. Eén gelukje hadden we misschien, want de regen hebben we niet gezien. Op Baboensanti kwamen we rillend aan, maar tijdens het uitladen van onze spullen konden we lekker in het warme water staan. Een standhuis werd onze verblijfplaats voor één nacht, dus kamers verdelen werd van ons verwacht. Na dit te hebben gedaan, zijn we snel weer terug naar het strand gegaan. Lekker bruinen in de zon en genieten wat de golven als je dat kon. 's Avonds een goede maaltijd gehad, waarna we spelletjes hebben gespeeld met alcohol lopend door ons bloedvat. We moesten namelijk wachten, totdat de schildpadden zich het strand op zouden slepen met al hun krachten. Het probleem zat hem in de velle maan, zo konden de schildpadden alles zien staan. Wanneer ze ergens tegenaan botsen of iets zagen wat niet goed was, draaiden ze zich meteen weer om richting die grote waterplas. Uiteindelijk zijn we tegen 12 uur het strand op gegaan, om rond een schildpad te gaan staan. 's Nachts zijn we er een 5-tal tegen gekomen, waarna we weer onze plekken om 2 uur in bed hebben ingenomen. Om 6 uur weer uit bed, om nog even te genieten van de schildpaddenpret. We zijn er weer één tegen gekomen die zijn gat aan het dichtgraven was, even op de foto met dit schildpaddenras. Na een fantastisch avontuur, nog even naar bed voor een paar uur. Want we zouden naar Galibi gaan, om daar tussen allemaal dieren te staan. Een dierentuin was daar gebouwd, met aapjes die de mens wel vertrouwd. Deze aapjes klommen op je schouder of hoofd, om zo eten te bemachtigen zoals beloofd. Naast de aapjes waren er nog andere dieren, maar deze zaten in kooien hun eigen feestje te vieren. Nog even zelf wat eten, want dat mogen we natuurlijk niet vergeten. Toen was de terugreis, maar we betaalde hier een andere prijs. Deze keer was het door het water niet koud, maar de zon zat deze keer fout. Het brandde erop en wij kwamen thuis met een verbrandde kop.
Na twee dagen rustig aan te hebben gedaan, zijn we woensdag naar een groot feest heen gegaan. Holi Phagwa was wat op het programma stond, zo het hele klokje rond. Van 12 uur 's middag tot 12 uur in de nacht, dat was niet wat ik van te voren had gedacht. Van de hindoes is dit feest, omdat de winter en nieuwjaar is geweest. Ze vieren de lente en de overwinning van het goede op het kwaad en het is super gaaf hoe dit gaat. Poeder en verf zijn niet te missen op deze dag, iedereen vies maken hiermee is wat dan mag. Dus wij zijn eerst naar de Palmentuin gegaan, om daar gefilmd en gefotografeerd te worden door mensen die daar staan. Er werd gedanst op de muziek, een beetje in de trant van mystiek. Na een kwartier al was poeder en verf alleen nog maar te zien, het feest was echt een dikke tien. Later zijn we naar het Onafhakelijkheidsplein gegaan, maar daar werd nog weinig gedaan. Dus even wat kleins gegeten en weer terug naar de Palmentuin om daar verder te keten. We hielden het vol tot ongeveer 6 uur, toen we weer naar het onafhankelijkheidsplein gingen dat werd omringt met een gaas-hekken muur. Er stonden twee podiums tegenover elkaar, waar optredens van dj's waren (wel een paar). Toen er een paar liedjes werden gespeeld, werd er opeens overal poeder rond gedeeld. Nouja, delen was het niet echt, maar er kwam een golf van poeder aangewaaid zo gezegd. Later de avond kwam er een bekende rapper optreden, Yellow Claw (bekend van het lied Krokobil) werd door de mensen aanbeden. Na 12 uur lang te hebben gefeest, waren mijn benen er ongeveer geweest. Dus lekker naar huis, om daar nog even na te praten over het feest bij het fornuis. Lekker douchen om 2 uur ongeveer, haren wassen keer op keer. Roze is er niet af te krijgen, dus een roze wenkbrauw zal dus nog wel even blijven.
Dit is wat ik heb beleefd, hopelijk dat het weer bij jullie ook nog wat leuke tijden geeft.
Mijn wijze uitspraak van vandaag: Ga lekker door, ook al gaat het gestaag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
