Ruim 5 weken onderweg.

Je leest het goed. Ik zit hier alweer ruim 5 weken. Ik blijf het zeggen, de tijd gaat snel, te snel. Tussen alle huiswerkmomenten, stagedagen, skypesessies, facebookmomentjes en sms/what's app berichten heb ik ook nog een leven hier en doe ik ook nog leuke dingen. Hier gaat het dan ook over in mijn verhaaltje van vandaag.

Oké, ik wil graag beginnen, waar ik was geeindigd. Lastig als je niet meer weet wat je precies allemaal hebt gedaan. Hmm, de hiphop les van 27-2 was hetzelfde als andere hiphop lessen.. Dansen tot je erbij neervalt, zweten totdat je geen vocht meer in je lichaam hebt (op de paar liter bloed na) en voor de dames: caloriën verbranden totdat je letterlijk een ons weegt.

Donderdag 28-2 zijn we voor het eerst naar Havana geweest, omdat we dit hadden afgesproken met onze hiphop leraren. We zouden een dans doen ter promotie van hun dansschool. Dit ging niet door, omdat we te weinig les hadden gehad. De professionals dat wij zijn, zijn dus erg flexibel in tijd en datum. Dit werd dus de volgende week.

In het weekend (op zaterdag 2 maart) zouden we op trip gaan naar Colakreek. Prima, leuk idee! Stonden wij 's ochtens vroeg klaar om te vertrekken.. Is de bus er niet. Maarja, het is Suriname dus het kan een half uurtje later. Een uur later vond de buschauffeur het nodig om aan te komen kakken. Finally, wij konden vertrekken. Ik voelde me die dag al niet heel erg lekker, hierdoor was ik best chagrijnig. Vooral omdat we al een half uur onderweg waren en nog maar 5 kilometer verder waren, omdat we bij 3 winkels moesten stoppen, zodat de buschauffeur (later bleek) een rubbertje nodig had. Leuk voor je, maar doe dit in je eigen tijd! Het was een rubbertje voor zijn bus, want er was iets mis met de versnellingspook. Dit bleek ook wel. Want de bus hield er ongeveer mee op. Dus na een half uur in de bus te hebben gezeten konden we weer terug naar het guesthouse om te wachten op een andere bus die weer later zou komen. We vroegen de buschauffeur of het ook door dat rubbertje kwam, dat hij te laat was. Maar nee, dat was het niet. Ofterwijl we hadden bijna twee uur gewacht op een trip dat we zouden maken om vervolgens na die twee uur weer thuis te zitten en te wachten op een bus. Dit in combinatie met mijn chagrijnige bui had mij doen besluiten om thuis te blijven en niet meer te wachten op de bus.
Uiteindelijk was de groep uitgedund met 5 personen en zijn ze alsnog naar Colakreek gegaan en ik heb verstandig gedaan en ben verder gegaan voor school. I know, school.. Moet ook gebeuren, dus dan maar verstandig zijn. B.t.w. dit was de dag dat we er een maand waren. 2 feb. tot 2 mrt.

Zondag 3 maart was een rustige dag. Althans dat was de bedoeling. Na een tijdje praten en hangen hadden we besloten om naar Fort Zeelandia te gaan. Dit fort is ongeveer om de hoek bij ons. Het vertelt de geschiedenis van Suriname. We kregen een rondleiding van een man (samen met een hele grote groep) en we hebben foto's gemaakt. Na de rondleiding hebben we eerst met z'n vieren (de rest ging weg) bij fort Zeelandia wat gedronken. Lekker in het zonnetje gezeten. Ik werd als schuldige aangewezen dat Mireille en Eline verbrand waren. Niet terecht vind ik en dat zal ik uitleggen: allereerst zij waren zelf vergeten zichzelf in te smeren, daarnaast was ik niet degene die zei: 'Laten we lekker in de zon zitten'. En als laatste hebben ze mij ook niet gevraagd voor zonnebrand. Oké, ze zeiden wel: 'Ik ben aan het verbranden'. En oké, ik had zonnebrand bij mij. Maar dat ik nou de concentratie heb van een visstick kan ik niks aan doen. Vraag dan of iemand zonnebrand bij zich heeft! Gerichte vragen helpen bij mij beter!!!
Na fort Zeelandia zijn we bij het I love SU beeld geweest. Dit staat er naast. Hier hebben we een foto sessie gehouden en ben ik bijna weggestuurd (misschien overdrijf ik een beetje) door bewakers, omdat ik op het beeld zat. Maar goed, na deze vermoeinde en boeiende dingen hebben we rust gezocht onder het genot van een soort ijskoffie. Die van mij was met pralinécrème en chocolade.

Ik maak nu een sprongetje in tijd, want maandag, dinsdag en woensdag was niet zo bijzonder. Het was stage en dansen. That is all. Dus vlieg ik met mijn tijdmachine naar donderdag 7 maart. Dit was mijn pechdag. Waarom? Nou dat zal ik vertellen: Allereerst wilde ik 's ochtends naar de school naast mijn stageschool, omdat ik daar een ouder van een leerling wilde spreken over het een en het ander (zij werkt daar als leerkracht). Bleek dat ik de fietstocht voor niks had gemaakt, want alle leerkrachten hadden een studiedag en de leerlingen waren niet op school. Dus ik wilde de stad in gaan op zoek naar t-shirts. Mijn t-shirts zijn te verwassen of vallen uiteen in de wasmachine. Dus ikhard op zoek, maar alle winkels worden beheerd door chinezen, japanners en andere kleine aziatische mensen. Dus ze hebben wel grote maten, maar niet in de lengte. Dus weer lekker chagrijnig en slaperig (omdat we op tijd opgestaan waren) kwam ik thuis. Probeer ik mijn kast met waardevolle spullen open te krijgen. Hier hangt een slot op, maar deze kreeg ik natuurlijk niet open. Aaargg! Maar Jelmer kalm blijven, ga gewoon naar je huisbaas die regelt het wel. Dus de huisbaas had het geprobeerd, maar kreeg het ook niet open. Pfieew, ik was al bang dat dit ook weer aan mij zou liggen. Mijn slot is er door de huisbaas afgebroken, dus ik kan weer bij mijn waardevolle spullen. De rest van de dag ben ik maar uit frustratie in de zon gaan liggen, maar ik werd ook niet echt veel bruiner.
Later die dag was de finale van WIE IS DE MOL. Ook in Suriname ben ik verslaafd aan dit programma. Ik heb in het huis ook mensen aangestoken met het Wie-is-de-mol-virus. Graag gedaan Mireille, Eline en Laure. Om de pechdag positief af te sluiten zijn we naar Havana 's avonds gegaan. Hier moesten wij ons promotie dansje opvoeren. Op alle fouten na ging het prima! Het was erg gezellig daar (maar het was onderhand alweer 8 maart, dus mijn pechdag was voorbij).

Vrijdag 8 maart was uitslaap dag. Hier heb ik dan heerlijk gebruik van gemaakt. Wel zijn we nog naar Salsa geweest en 't Vat om lekker te zitten en wat te drinken.

Zaterdag 9 maart was relaxt, of zoals ze hier in het huis te veel zeggen: 'CHILL'. We hebben gebruncht in de Palmentuin, onder een grote tent, omdat het regende. Om vervolgens naar de Hermitagemall te gaan om daar te zoeken naar t-shirts. Ik heb welgetelt 1 t-shirt kunnen vinden die mij paste en die ik leuk vond. Correctie: 2 t-shirts, maar één was ook verschrikkelijk duur (in Nederland zou ik daar 3 t-shirt van kunnen kopen). We hebben heerlijk gegeten bij de Subway. Toen het donker was kwamen we een thuis. Alles was erg gezellig totdat het licht uitviel. Nouja, daarna werd het alleen maar gezelliger, met een grote kaars in het midden van de kring wilde ze spookverhalen vertellen. Helaas, niemand wist een goed verhaal.

Na een donkere avond sprong het licht na een half uur weer aan. Waarna het niet snel daarna weer uitgeknipst werd, omdat we naar bed gingen. Toen we wakker werden stond de trip naar Brownsberg op de planning. Een grote berg midden in de jungle. De busrit was misselijk makend (hobbelweg) en het uitzicht was fantastisch. We moesten de berg op met de bus, wat niet helemaal vlekkeloos verliep. We kregen tegenliggers, wat niet handig was op een zand/modderpad waar nauwelijk één auto kon rijden en de bus gleed vaak weg aan de achterkant, wat erg goed voelbaar was achterin de bus. Daarnaast vlogen we letterlijk een paar keer de lucht in doordat de veringen het erg goed deden en wij achterin de bus de harde klappen kregen van de hobbels en gaten in de weg. Toen aangekomen op de berg hebben we een wandeltocht door het bos naar de Ireneval (waterval) gemaakt. We hebben heerlijk onder de waterval gestaan en we zijn heerlijk afgekoeld. De terugweg liepen Eline en ik met een achterblijver mee. Ze had namelijk geen water mee en wij vonden het zielig als ze alleen moest lopen. Na de wandeltocht heb ik heerlijk gegeten op een bankje dat uitkeek over de jungle.

Maandag was een drukke dag. Allereerst moest ik naar stage waar ik bezoek kreeg van twee leerkrachten van de Pabo in Nederland. Ze kwamen een les bekijken van mij. Dit was een rekenles waarin ik keer- en deelsommen met rozijnen heb uitgelegd. Waarna de leerlingen de rozijnen met veel liefde hebben opgegeten.
Later de dag hadden we hip-hop. Dit was wederom weer een zware uitputtingsstrijd. We hebben gedanst voor ons leven, zo voelde het tenminste bij mij. Eline en ik waren erachter gekomen dat we er fysiek op vooruit gingen. De oefening die we de eerste keer moesten doen en veel moeite mee hadden, ging deze keer prima. Ofterwijl fysiek geen nul en onze metale kracht steeg hierdoor ook een metertje of 10.
Na de hip-hop zijn we naar de Burgerking geweest, om alle caloriën die we daarvoor hadden verbrand er weer lekker bij te eten. Dus weer helemaal op gewicht hadden we besloten om naar een karaokebar te gaan. Het was erg gezellig en uiteindelijk na een aantal liedjes te hebben gezongen zijn we rond half 2, 2 uur in bed beland terwijl de wekker weer om half 7 af liep.

Nou gisteren was het gewoon stage. Later op de dag ben ik geknipt door onze huiskapper (Nikie). Het was weer nodig! Oja, en later op de avond zijn we naar de bios geweest. We waren van plan om naar 21 and over te gaan. We waren helaas te laat, dus we moesten naar een andere film. Dit werd A Good Day To Die Hard. Actie met een verrassend plot, maar met irritant camerawerk. Als ik een recensie moest schrijven dat zou het cijfer uiteindelijk een 7 zijn, denk ik.

Nou vandaag was er niks bijzonders. Dus op naar de komende weken.
Wat staat er namelijk op de planning: Aankomend weekend vertrek ik naar het binnenland (Pikin Slee), gevolgd door Galibi (schildpaddenstrand), een halve dag stage, Holi Pagua, 2 en een halve week vakantie waarin we naar Peperpot & whitebeach en nog andere kleine tripjes gaan. Daarna nog twee weken stage en dan die maandag erop weer naar huis. Maar ik zit hier nog 6 en een halve week. Dus ik ga nog genieten.

Ik zie dat het verhaal al te lang is geworden. Dus ik stop nu. Ik weet niet wanneer ik een nieuw verhaal erop ga zetten, dus voor jullie is het afwachten!

Groetjes uit SURINAME