Toerist spelen

In mijn vorige verslag was ik gebleven bij de vrijdag dat we aankwamen in het hotel en genoten van het uitzicht. Ondertussen zijn we al 6 weken weg. Dit maakt dat we op een derde van onze reis zitten. Het lijkt maar een week geleden dat we op een kwart zaten.
Afgelopen zaterdag is Evita (één van de andere vrijwilligers uit het vrijwilligershuis) langs geweest in Negombo. Voor haar een hele happening, want de trein was heel erg druk en de laatste trein op de terugweg had ze gemist, dus moest ze met de bus. Die dag hebben we met haar de St. Mary's Church en de Dutch Canal bezocht (foto's op facebook te vinden). Beide toeristische attracties heb je binnen 10 minuten wel gezien. Dit was dus niet echt veel aan. Verder hebben we met haar geluncht, gedineerd en bij gepraat (voor zover dit mogelijk was na 1 dag). Voordat Evita langs kwam zijn Gerrianne en ik nog over een kledingmarkt gelopen. Dit was gekkenhuis. Ten eerst was de hele markt (een paar honderd meter lang) volledig overdekt, warm en druk bezocht. Overal lag/hing kleding, marktkooplui schreeuwen voor de beste aanbiedingen en op sommige plekken was het korting of zoiets. Er werden tassen vol kleding op stapels gegooid en huisvrouwen vochten ongeveer om de kleding die ze wilden hebben. Van dit soort "kraampjes" (was het niet te noemen) waren er meerdere.
De rest van de week hebben we voor toerist gespeeld in Negombo. Zo hebben we als echte Hollanders ons laten gaan bij het zwembad op een ligstoel. Want als er een dag lekker weer is, gaan we met z'n allen naar het strand of zwembad. Verder hebben we een aantal andere toeristische trekpleisters bezocht. Zo zijn we naar het Dutch fort + Dutch Clock Tower geweest. Het enige wat te zien was kun je op facebook of instagram vinden. Het was letterlijk een toren zonder klok en een oude ruïne waar je in twee tellen onderdoor bent gelopen. Gelukkig zat er dicht bij in de buurt nog een andere Dutch church. Deze was al ruim 300 jaar oud. Gelukkig wist de man die ons de korte rondleiding gaf nog heel goed hoe hij met toeristen om moest gaan. Even een envelopje in de handen drukken.. "Write your names, it's for good luck for the trip." Oja, even vergeten dat je daar geld in moet stoppen.. Dan moet ik ook wel toegeven dat ze hier allemaal heel goed weten hoe ze met toeristen om moeten gaan. Elke TucTuc chauffeur (om de 10 meter) vraagt ons of we mee willen rijden. Alsof we in die 10 meter ineens hebben besloten om met een TucTuc te gaan, omdat onze benen het anders begeven. Verder hebben we die dag ook nog een vismarkt bezocht (zie facebook en instagram). De "main" vismarkt was al om 7 uur 's ochtends afgelopen, dus dan maar een kleinere. De lucht was letterlijk niet te harden. De vis lag op de met water en zand bedekte grond. Sommige "kraampjes" (wederom geen kraampjes te noemen) hadden nog een zeil over de grond gelegd, maar dat maakte weinig uit. De vissen werden kapot geslagen op een afgezaagd stuk boomstam en de vrouwen zaten vis te verkopen alsof ze op een rommelmarkt zaten.
We hebben daarnaast twee hindoetempels (foto op facebook en instagram) bezocht. We kregen van een kok van ons hotel een rondleiding door beide tempels. We hadden geluk, omdat er in één van de tempels een ritueel gaande was. Hierdoor konden we de altaars zien waar de goden op afgebeeld stonden. Daarnaast werd er muziek gespeeld in die tempel. Heel erg interessant! Uiteraard wilde de kok er wel iets voor hebben. Hij wilde dat we babymelk voor zijn twee maand oude dochtertje zouden kopen (hoewel de man volgens mij al bijna de 60 aangetikte). Hij wees ons de winkel aan in DE winkelstraat van Negombo. We hebben zijn aanbod maar afgewezen. Wel waren er op zich veel winkels, maar er zat weinig leuks tussen en daarnaast hadden we al een pakketje met spullen naar huis gestuurd (Ooh mam, ik krijg een pakketje thuis gestuurd met mijn naam erop). Dit was ook een hele happening. Ik zou er letterlijk een klaagzang over kunnen schrijven, maar ik zal me inhouden in dit verhaal. Lang verhaal kort: het personeel was met 50 dingen bezig maar niks maakte ze af, waardoor wij een goed uur in het postkantoor hebben gezeten. Zelfs onze TucTuc chauffeur die de hele tijd op ons heeft zitten wachten vond dat ze er toch wel lang over deden.
Gisteren (donderdag) hebben we Negombo tijdelijk verlaten om het olifanten opvang te bezoeken (foto's op facebook en instagram). Na twee uur te hebben gereden en een korte stop te hebben gehad bij een ananas "village" waren we te plekke. Sommige olifanten liepen los in het park rond. Wel waren er overal verzorgers die ervoor zorgden dat de olifanten niet rond begonnen te rennen en om geld af te troggelen bij toeristen door foto's van de toeristen met de olifanten te maken. De 4 mannen die ons hielpen met de foto's vonden onze fooi niet genoeg (80 roepie). Ze wilden 5000 roepie (30 euro). We hebben ze dus maar keihard uitgelachen! Later hebben we twee kleine olifanten gevoerd zien worden en we hebben gekeken naar de trektocht richting de rivier, waar de olifanten gingen baden. Hier hebben we opnieuw foto's van gemaakt (facebook en instagram). Op de terugweg konden we eventueel nog rijden op een olifant, maar dit hebben we maar niet gedaan en we zijn naar een kruidentuin geweest. Hier kregen we uitleg over alle verschillende kruiden en wat je er mee kon doen. Ik heb daar een korte gezichtsmassage gehad. Sri Lanka zou Sri Lanka niet zijn als we daar ook wat mochten kopen (hebben we niet gedaan).
Nu zit ik hier weer op de vrijdagavond te luisteren naar de muziek van de poolbar en dit verhaal te typen. Ik realiseer me dat ik nog steeds een man ben en geen twee dingen tegelijk kan. Ik heb dit verhaal 3 keer over moeten lezen of alles er wel (goed) in stond. Waarschijnlijk doet dit het nog niet en ik heb de moed dus ook maar opgegeven. Morgen en zondag zijn onze laatste dagen in Sri Lanka. Maandag vliegen we naar China, waar we in 12 dagen het land in sneltreinvaart gaan bekijken, voordat we doorvliegen naar Australië. Helaas hebben we geen sociale media en what's app in China. Afkicken! Het volgende verhaal zal dus even op zich wachten.